ประวัติบุคคลไม่สำคัญ

8 ชีวิตคนต้นเรื่อง จากรายการ คนค้นฅน 

ผู้สร้างความหมายของชีวิตที่ยิ่งใหญ่ แม้ไม่ใช่บุคคลที่สำคัญ

ผลงานสัมภาษณ์และ เขียนของ “คุณโดม-ปองธรรม สุทธิสาคร” ทายาทของ “คุณอรสม สุทธิสาคร” นักเขียนสารคดีชั้นครู งานของเขาสวนกระแสสังคม มุ่งค้นหาเรื่องราวมีคุณค่าจากคนธรรมดาๆ มาเขียน ชื่อหนังสือเล่มนี้ชวนคิดได้สองทาง คือ ถ้าไม่สำคัญแล้วเอามารวมเล่มให้อ่านทำไม หรือ บุคคล “ไม่สำคัญ” เหล่านี้ “สำคัญ” อย่างไรที่เราจะต้องอ่านเรื่องราวของเขา ประวัติบุคคลไม่สำคัญทั้ง 8 นี้ ส่งตรงมาจากคนต้นเรื่องบนปกนิตยสาร ฅ.คน บทสัมภาษณ์ที่เจาะลึกถึงแก่น ลีลาการเล่าที่เป็นกันเอง จุดเด่นของหนังสือเล่มนี้เป็นเสมือนการสร้างความสนิทสนมระหว่างผู้อ่านกับคน ต้นเรื่อง ทำให้อ่านได้เพลิดเพลินเหมือนนั่งคุยกับคนที่รู้จักมักคุ้น เมื่อได้ทำความรู้จักพวกเขาแล้ว หากเลือกหยิบแต่สิ่งดีๆ มาใส่ตัว บุคคลทั้ง 8 จะกลายเป็นครู...ครูสอนวิชา “การมองโลกและการใช้ชีวิต” วิชาที่มากด้วยความหมายให้กับเรา

 - คู่แท้แห่งเชียงคาน ตำนานรักที่ยังมีชีวิต
- คนบุญผู้หยาบช้า คนบ้าผู้น่านับถือ
- "หมอล็อต" - สัตว์ป่า ภารกิจชีวิตและหัวใจ
- จากความงามปลายพู่กัน สู่ความฝันบนสองเท้า
- น้อย ปืนโต คนไพร่แห่งเทือกเขาตะนาวศรี
- หมอผู้ลำชีวิต ด้วยหัวใจ
- "เครก วิลสัน" ยอดมวย คนคลั่ง ฝรั่งบ้า
- รจนา เพชรกันหา ความฝันไม่ยืนยาว ดวงดาวไม่ค้างฟ้า

ลองอ่านดู แล้วคุณจะรู้ว่า ยังมีบุคคลที่ไม่สำคัญอีกมากมาย 

ที่ทำให้ชีวิตใครอีกหลายคนสำคัญขึ้นมา 

หัวใจนี้ ไม่มีพอ 2 จากบันทึก : เวลาช่วงสุดท้าย

ไดอารี่จริงๆของพี่หลิวได้ถูุกคุณแม่ค้นพบและส่งกลับมาจากอเมริกา หลังจากที่เธอเสียชีวิตไปได้ประมาณปีเศษ ทุกความรู้สึกขของความรักที่กระชากใจอย่างไม่เคยมีหนังสือเล่มไหนทำได้มาก่อน

บันทึกจาก : เวลาช่วงสุดท้าย 


     ฉันนั่งจ้องแก้วน้ำในมืออยู่นาน ผิวของน้ำสีเหลืองอำพันที่มีอยู่เกือบเต็มแก้วกระเพื่อมไปมา บ่งบอกให้รู้ว่ามือที่ถืออยู่สั่นขขนาดไหน

     
     เกือบจะตีสามแล้ว บรรยากาศข้างนอกเงียบสงัด เช่นเดียวกับภายในห้องที่เงียบสนิท... คืนนี้ในห้องพักหรูขงโรงแรมใจกลางกรุงเทพ ดูสลดและหดหู่มากกว่าทุกคืนที่เคยเป็น เสียงฟ้าร้องดังลอดเข้ามา ก่อนที่สายฝนจะโปรยตามลงมาหลังจากนั้นไม่นานนัก


     มะรืนนี้ฉันก็จะกลับสิงค์โปร์แล้ว ชีวิตของฉันจะดำเนินต่อไปที่นั่น แต่ทุกอย่าง... คงจะไม่เหมือนเดิมอีกแล้ว ก่อนที่จะมาเมืองไทยฉันเฝ้าคิดว่ามันจะเป็นการเดินทางที่เต็มไปด้วยความสุข อย่างน้อยๆ นี่ก็เป็นครั้งแรกที่ลูกสาวของฉันได้กลับมาเยี่ยมแผผ่นดินแม่ของเขา แต่แล้ว เรื่องที่เกิดขึ้นเมื่ออาทิตย์ก่อน มันก็ทำใหห้ทุกอย่างพังทลาย


     จากการตรวจรักษาและผลของชิ้นเนื้อที่พบบริเวณปากมดลูกของฉันออกมาว่ามันคือ "มะเร็ง" ที่อยู่ในระยะที่สาม ซึ่งหมายความว่ามันเริ่มจะลามไปยังอวัยวะข้างเคียง

หัวใจนี้ ไม่มีพอ

 เรื่องราวของ "หลิว" หญิงสาว สวย น่ารัก ที่มีเบื้องหลังเป็นโรคขาดผู้ชายไม่ได้ 

หรือที่คนเรามักจะเข้าใจในคำว่า "ฮีสทีเรีย" 

 หนังสือเล่มนี้ ถูกนำเสนอผ่านทางหนังสือเป็นครั้งแรกเมื่อเดือนมีนาคม 2548

บางส่วนจากด้านในหนังสือครั้งหนึ่ง...ฉันคิด ว่าชีวิตของคนเรา เวลาที่ทำอะไรลงไปซักอย่าง มันก็คงจะคล้ายๆ กับการทิ้งก้อนหินซักลงสู่มหาสมุทร ไม่ว่าเราจะทิ้งมันลงไปอย่างไร จุดจบที่ลึกที่สุดของมัน ก็คือใต้ท้องน้ำอันเวิ้งว้างมืดมิดเท่านั้น...

ก้อน หินก็แค่จมลงสู่ความมืดและยะเยือกของมหาสมุทรอย่างเดียวดาย ซึ่งก็คงไม่ต่างอะไรนักกับเรื่องราวในชีวิตของฉัน ที่เมื่อครั้งหนึ่งฉันเคยคิดว่า อย่างไรเสีย ผู้ที่จะต้องอยู่รับกับผลของการกระทำต่างๆ ที่ได้กระทำลงไป ก็คือตัวฉันแต่เพียงผู้เดียว

แต่ในวันนี้...ฉันรับรู้แล้วว่า สิ่งที่ฉันเคยคิดไว้ ในความเป็นจริงแล้วมันไม่ใช่ เพราะตั้งแต่วินาทีแรกที่ก้อนหินของฉันกระทบกับผิวน้ำ มันก็ก่อให้เกิดระลอกคลื่น กระทบกันเป็นทอดๆ ต่อเนื่องกันไป

ไกลจนสุดลูกหูลูกตา...

 คล้ายว่าความทรงจำบางส่วนได้หล่นหายไปในช่วงเวลาที่ผ่านมา เพราะว่าเมื่อหลายวันก่อน บ่นว่าเบื่อๆ หาหนังสือถูกใจอ่านไม่ได้ เพื่อนรุ่นพี่คนหนึ่ง จึงให้ยืมหนังสือมาหนึ่งเล่ม ชื่อว่า "หัวใจนี้ ไม่มีพอ" นั่งอ่าน นอนอ่านไปจนเกือบจบ แล้วถึงเพิ่งรู้สึกตัวว่า เอ๊ มันคุ้นๆ หนังสือเล่มนี้เคยอ่านแล้วนี่ แต่ไหง?...ทำไมเราจำมันไม่ได้ จำได้แต่ฉากเดียว ฉากใกล้จะจบของเรื่องราวทั้งหมด

ความทรงจำของฉันหล่นหายไประหว่างทาง หรือเรื่องราวในหนังสือมันไม่ตรึงใจพอจะให้จดจำกัน...


หัวใจนี้ ไม่มีพอ ...โปรย ปกหลังเอาไว้ว่า จากเรื่องจริงของชีวิตสาวสวยรวยเสน่ห์ ที่เคยเป็นทั้งดาวมหาลัยไฮโซ กับชีวิตที่ใช้ระเริงอยู่กับเพศตรงข้ามและความรักอย่างมากมาย จนคำว่า "ผู้ชายในชีวิต" ไม่มีค่าอะไรมากไปกว่าความสนุกสนาน แต่จุดจบของการทรยศความรักในครั้งนี้ มันดันเลวร้ายเกินไปกว่าที่ใครๆ จะคาดคิดนัก